Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011
Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΘΥΡΑ -1-
Φέτος η ομάδα μας έχει μπει με τσαμπουκά στο πανηγυράκι της σουπερκλικας, παίζοντας καλό ποδόσφαιρο και αποδυκνείοντας πως θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της εντός και εκτός έδρας. Στο ίδιο επίπεδο και οι οπαδοί της ομάδας οι οποίοι προσπαθούμε να στηρίξουμε την προσπάθεια όπου και αν παίζει και αψηφώντας το κόστος που πλέον είναι σημαντικό για κάθε τσέπη. Κι όμως η αγαπη για την ομάδα μας είναι πάνω απ’ όλα.
Έτσι το Σάββατο που μας πέρασε κάναμε τα χιλιόμετρα της ζωης μας να πάμε στην άλλη άκρη της χώρας για να είμαστε δίπλα στην ομάδα μας! Και η αντιμετώπιση της ΠΑΕ μια από τα ιδια. Κλειστή η θύρα των φιλοξενούμενων και απουσία εισητηρίων για τους φιλοξενούμενους (ζητήματα για τα οποία ευθύνεται αποκλειστικά η ΠΑΕ Λεβαδειακός) και με λίγα λόγια στεγνό άδειασμα των οπαδών της ομάδας. Δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται το συγκεκριμένο περιστατικό καθώς έχουμε αντιμετωπίσει παρόμοιες συμπεριφορές από την ΠΑΕ σε αρκετά γηπεδα στα οποία έχουμε ταξιδέψει για να δούμε την αγάπη μας και αντιμετωπίζουμε την απάθεια και την ανοργανωσιά της. Μας έχουν πει πως πρέπει να τους ενημερώνουμε 20 μέρες πρίν για το αν θα πάμε στο εκτός έδρας, λες κ εμάς μας ενημερώνει κάποιος 20 μέρες πρίν για το αν θα έχουμε ρεπό, μάθημα, κάποια ασθένια ή οτιδήποτε μπορεί να μην επιτρέψει την εκδρομή μας. Βέβαια οι της ΠΑΕ έρχονται και παρέρχονται καθώς καμία σύνδεση με την ομάδα δεν έχουν, αλλά αποτελλούν υπαλληλίσκους της μιας χρονιάς που συγκυριακά περνούν από την ομάδα.
Φυσικά η "μπάλα" δεν τους παίρνει όλους αλλά η καμπάνα χτυπάει για συγκεκριμένους τύπους.
Εμείς ήμασταν πάλι εκεί, στην γωνία που ο Βασιλείου πανηγύρισε το γκολ και ας μην ήξερε ότι ήμασταν εκεί, και ας μην ήξερε ότι μας καύλωσε και μας δικαίωσε που κάναμε τα αδύνατα δυνατά για μπούμε μέσα στο γήπεδο και να δούμε την αγάπη μας από κοντά.
Υ.Γ.1: Σίγουρα κάποιους θα τους χαλάσει όταν δουν την ανακοίνωση, αλλά να έρθουν στη θέση μας όταν η πόρτα στα "πηγάδια" ήταν κλειστή.
Υ.Γ.2: Δεν ψάξαμε, δεν ψάχνουμε και ποτέ δεν πρόκειται να μπούμε στο τρυπάκι να δούμε ποιός είναι περισσότερο ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ από τον άλλο. Είμαστε όλοι ίσοι και πρέπει να κάνουμε κάποια στιγμή την αυτοκριτική μας.
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011
Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011
ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΑΡΑ έπαιξες πάλι με καρδιά!
Μπορεί να μην πήραμε την νίκη αλλά για ακόμη μία φορά η ομάδα έδειξε πως
παίζει με ψυχή και αυτό είναι που γουστάρουμε.
Στα αξιοσημείωτα:
1) Τα παιδιά από Αλίαρτο που είχαν καλή παρουσία και με πανό.
2) Η φωνή 90' και η σωστή οπαδική νοοτροπία της εξέδρας.
3) Οι παίκτες της ομάδας μας που παρ' όλο την ισοπαλία χαιρέτησαν όλοι τους την εξέδρα των οργανωμένων.
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011
ΠΕΜΠΤΗ 1/12/2011 ΕΚΠΟΜΠΗ 21:00μ.μ
Συντονιστείτε μάγκες..έχουμε να πούμε πολλά…
http://apolgate1.listen2myradio.com/
Αύριο πέμπτη στις 9 το βράδυ…
Να υπενθυμίσουμε πως οι έγγραφες στο κλαμπ θα ισχύσουν μέχρι και αυτήν την Κυριακή 4/11/2011 στο παιχνίδι με τον πανιώνιο
http://apolgate1.listen2myradio.com/
Αύριο πέμπτη στις 9 το βράδυ…
Να υπενθυμίσουμε πως οι έγγραφες στο κλαμπ θα ισχύσουν μέχρι και αυτήν την Κυριακή 4/11/2011 στο παιχνίδι με τον πανιώνιο
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΜΑΓΚΕΣ ...
Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011
Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011
Ο χειρότερος εχθρός είναι ο κακός μας εαυτός...
38 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Οφείλουμε να κάνουμε ανάρτηση για την ημέρα που σημάδεψε τη νεότερη ιστορία.
Όχι, δεν θα προβάλουμε αυτά που λένε όλοι κάθε χρόνο περί χούντας και φασισμού, αλλά θα δούμε την συνέντευξη του "ανθρώπου" που οδηγούσε το άρμα και έριξε την ιστορική πύλη.
Η διήγηση του για εκείνη τη νύχτα, ήταν συγκλονιστική:
«Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ημουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι «μαυροσκούφηδες» ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. «Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα» μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. «Παλιοκουμμούνια» θα καλοπεράσετε!» λέγαμε».
•«Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά μας άρματα, κάτι γαλλικά AMX30. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο». Στο ίδιο άρμα βρίσκονταν ο αξιωματικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εμβαλωμένος και ο Γιάννης Τίρπας.
•«Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του IKA, στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. Με διάφορες μανούβρες αριστερά – δεξιά, μπρος πίσω, άνοιξα τον δρόμο και προχωρήσαμε» θυμάται ο κ. Σκευοφύλαξ. Ο δρόμος για τα τανκς ήταν ανοιχτός πλέον προς το Πολυτεχνείο. «Οταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφ. Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε «είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια». Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα»!
•2 το πρωί. «Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Εδειχναν πανικόβλητοι Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω»!
•«Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά μας άρματα, κάτι γαλλικά AMX30. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο». Στο ίδιο άρμα βρίσκονταν ο αξιωματικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εμβαλωμένος και ο Γιάννης Τίρπας.
•«Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του IKA, στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. Με διάφορες μανούβρες αριστερά – δεξιά, μπρος πίσω, άνοιξα τον δρόμο και προχωρήσαμε» θυμάται ο κ. Σκευοφύλαξ. Ο δρόμος για τα τανκς ήταν ανοιχτός πλέον προς το Πολυτεχνείο. «Οταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφ. Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε «είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια». Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα»!
•2 το πρωί. «Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Εδειχναν πανικόβλητοι Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω»!
•3 το πρωί.«Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: «Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα. H καγκελόπορτα έπεσε αμέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθμευμένο το Μερσεντές το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. H αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα και εγώ από το άρμα και μπήκα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί» .
•«Αστυνομικοί κυνηγούσαν και χτυπούσαν τους φοιτητές όπου τους έβρισκαν. Αν δεν ήταν οι ΛΟΚατζήδες να τους σταματήσουν – θυμάμαι ότι πολλές φορές πιάστηκαν στα χέρια μαζί τους – δεν ξέρω και γω τι θα γινόταν».
•«Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολύ χτυπημένοι, θυμάμαι ότι είδα πολλούς τραυματίες, ενώ τρεις-τέσσερις ήταν σωριασμένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγμή ένας φοιτητής όρμησε κατά πάνω μου και μου είπε: «Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;». Αφήνιασα. Εβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: «Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω». Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή… Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήμουν. Ενας φασίστας».
•«Οπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Οταν γυρίσαμε στο Γουδί, το άρμα έμοιαζε με περίπτερο. Οσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ’ όσα τους κάναμε… Δεν μπορώ να το συχωρέσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα!..».
•«Οταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα «παλιοκουμμούνια», όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ενιωθα περήφανος. Ημουν και εγώ φασίστας».
•«Ντρέπομαι γι’ αυτό που ήμουν, γι’ αυτό που έκανα. Στη θέση μου θα μπορούσε να βρεθεί ο καθένας, έφεδρος στρατιώτης ήμουν άλλωστε. Δεν με απαλλάσσει όμως αυτό. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου».
Ο Α. Σκευοφύλαξ στη μία και μοναδική συνέντευξη που έδωσε στην επέτειο του 2003 στο ΒΗΜΑ.
Όταν η τραγωδία πέρασε και έγινε πολίτης ψήφισε 2 φορές ΚΚΕ!
Την παραθέτουμε και ο κάθ' ένας βγάζει τα συμπεράσματά του...
Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011
ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΚΙΝΗΣΗ...
Εμείς ήμασταν οι πρώτοι που κάναμε κριτική για τις "λάθος" κινήσεις της διοίκησης μας.
Εμείς βγήκαμε μπροστά και υποστηρίξαμε της απόψεις μας για το καλό της ομάδας.
Εμείς τα βάλαμε με όλους και με όλα κι ας ήμασταν λίγοι και δακτυλοδεικτούμενοι...
Εμείς οι ίδιοι τώρα λέμε μπράβο για την κίνηση να κοστίζουν τα
εισιτήρια διαρκείας της νέας χρονιάς 100 ευρώ.
Υ.Γ. Τα εισιτήρια είναι για όλους τους ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΥΣ και οχι τα συνδεσμιακά.
Στην μεγάλη εξέδρα στις θύρες 1 και 3.
Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011
Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011
Στο χέρι μας η ''καυτή'' έδρα...
Δεν είναι καλή η λήψη αλλά όλοι καταλαβαίνουμε το πώς είναι και πρέπει να είναι τα εντός έδρας μάτς.
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011
Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011
Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011
Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011
Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011
Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011
Τουλάχιστον αυτά τα ζώα έχουν λίγο περισσότερο μυαλό...
Η παράνοια του χουλιγκανισμού έκανε για ακόμα μία φορά...
την εμφάνιση της. Οπαδοί έδωσαν ραντεβού στο δάσος και επιδόθηκαν σε μια ανελέητη μάχη. Μάλιστα, βιντεοσκόπησαν τις ακραίες σκηνές βίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Στο εξωτερικό, κυρίως, θεωρείται συνηθισμένο οπαδοί να δίνουν ραντεβού για να... λύσουν τις διαφορές τους μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους, ωστόσο είναι άλλο πράγμα να το ξέρεις ότι γίνεται και άλλο να βλέπεις τις ωμές σκηνές ακραίας βίας.
Το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβη στην Ουκρανία. Οπαδοί της Ντιναμό Κιέβου και της ΤΣΣΚΑ Κιέβου συναντήθηκαν σε ένα δάσος, παρατάχθηκαν ο ένας απέναντι τον άλλον και μόλις δόθηκε το σύνθημα ξεκίνησε η μάχη.
“Νικητές” αναδείχθηκαν οι χούλιγκαν της Ντιναμό, οι οποίοι μετά το τέλος της μάχης περιφέρονται δίπλα στους “ηττημένους” και ρίχνουν τις χαριστικές βολές στα θύματα τους.
Τουλάχιστον, η μάχη είχε έναν κανόνα χάρη στον οποίο αποφεύχθησαν τα χειρότερα. Οι χούλιγκανς απαγορευόταν να φέρουν οποιοδήποτε όπλο και να παλεύουν μόνο με τα χέρια και τα πόδια τους.
ΥΓ:
Τουλάχιστον αυτά τα ζώα έχουν λίγο περισσότερο μυαλό από τα δικά μας που κανονίζουν να παίζουν ξύλο με μαχαίρια λοστούς καλασνικοφ και ότι μπορείτε να φανταστείτε …ΖΩΑ…
Εντύπωση μας κάνει στο βίντεο πως στο τέλος… κάποιοι αντίπαλοι αγκαλιάζονται..και κάποιοι άλλοι..ακόμα χτυπούν!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)