Όπου παίζεις θα είμαι πλάι σου μωρή αρρώστια
Ξημέρωσε Κυριακή... πρωινό ξύπνημα (όσοι είχαν κοιμηθεί την προηγούμενη) και αμέσως το μυαλό στο Περιστέρι.
Τα πρώτα τηλέφωνα πέσανε για να κανονιστούν οι θέσεις και άτομα που θα κατέβουν στην εκδρομή.
Όσο περνούσε η ώρα όλο και μεγάλωνε η αγωνία για να δούμε την ομάδα να αγωνίζεται εκτός έδρας.
Το μάζεμα στο Ζάππειο είχε ήδη αρχίσει... ο Γιώργος, ο Κώστας, ο Μάκης έσκαγαν μύτη σιγά σιγά με τον καφέ (ή μπύρα) στο χέρι...
Και ο δρόμος ξεκινά...
Όσο πλησιάζαμε Αθήνα η κλασική ασυνεννοησία μεταξύ μας έδινε και έπαιρνε, τηλέφωνο στο τηλέφωνο και ο πρώτος να έχει περάσει ήδη τα δεύτερα διόδια...
Με το καλό μπήκαμε Περιστέρι, όλα ήρεμα όπως περιμέναμε (διατηρούμε καλές σχέσεις με τα παιδιά απο εκεί).
Παρκάραμε και αρχίσαμε να κατεβαίνουνε.
Μεγάλη χαρά που όσο περνούσε η ώρα βλέπαμε να καταφθάνουν γνωστές Λεβαδειακές φάτσες.
Ένας καλός αριθμός για εκτός έδρας αγώνα είχε μαζευτεί έξω απο τη θυρα 1 του Περιστερίου...
Ναι, είχαν έρθει όλοι να βοηθήσουμε τον ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟ ΜΑΣ.
15ευρώ το εισιτήριο και σκαρφιζόμασταν το πως θα μπούμε με λιγότερα φράγκα στο γήπεδο.
Σε αντίθεση με τους τύπους που έχουν την πρόσκληση στο χέρι εμείς τα σκάμε? κανονικά.
Ξεκινήσαμε να μπαίνουμε δύο δύο στη φύρα να μας βγεί πιο οικονομικά.
Οι περισσότεροι περάσαμε... όλα καλά...
...Δεν θα αναφερθώ τα εντός γηπέδου, όσοι ήμασταν εκεί απλά γουστάραμε το κάθε λεπτό, την κάθε στιγμή...
Μία φωνή, λαρύγγια έξω...
ΝΑΙ ΡΕ Α.Π.Ο.Λ. ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου